گاهی به ذهنم می رسید که چرا نهج البلاغه را تا کنون مطالعه نکرده ام؟ و چرا با وجود نصایح بزرگان حتی یک بار هم به سراغ سخنان ارزشمند مولای خود نرفته ام؟ با خودم می گفتم شاید خیلی ها مثل من باشند و حوصله خواندن این کتاب را نداشته باشند و خیلی ها مثل من آنقدر سر گرم دنیا شده اند که هیچ انگیزه ای برای فرا گیری معارف اهل بیت ندارند.
فقط بگوییم دوستدار اهل بیتیم کافیست برایشان سینه می زنیم کافیست. آیا واقعا اینگونه است؟
